Apodyktyczni rodzice

Liczysz się tylko ty

Życie z apodyktycznymi rodzicami przypomina więzienie. Kontrolują i narzucają swoją wolę, organizują wolny czas. Mówią jak mamy żyć, gdzie pracować i z kim się przyjaźnić. Trudno jest wyzwolić się spod skrzydeł nadopiekuńczej matki i despotycznego ojca, ale nie wolno żyć tylko pod czyjeś dyktando

Nadopiekuńcza matka, despotyczny ojciec

Apodyktyczni rodzice chcą decydować o wszystkim. Bywają bezwzględni i nie znoszą sprzeciwu. Nie pozwalają usamodzielnić się dziecku. Uważają, że wszystko robią z miłości, bo świat jest zły i niebezpieczny. Narzucają swoje zdanie, aby ustrzec swoje dzieci przed błędami. Są starsi i doświadczeni, więc zawsze wiedzą lepiej, ale nie widzą jaką krzywdę wyrządzają takim postępowaniem.

Często bywa, że zmuszają swoje dzieci, aby poświęciły im życie. Wtrącają się, rozkazują i dyktują co mają robić, są bardzo wymagający .Nie dostrzegają tego, że w pewnym momencie dzieci stają się dorosłe, więc mogą żyć według własnego pomysłu na życie, traktują ich jak swoją własność. Nie potrafią okazywać miłości, w relacjach są surowi. Domagają się szacunku, a w zamian poniżają i obwiniają za niepowodzenia. Na każdym etapie można odseparować się od toksycznych rodziców, ale trzeba odnaleźć w sobie wiele siły.

Toksyczni rodzice – co można zrobić?

Najważniejsze jest to, aby nie bać się mówić szczerze o swoich uczuciach. Najtrudniej jest przyznać się przed samym sobą, że jesteśmy pod czyimś wpływem, ale nie powinniśmy się tego wstydzić, lepiej wcześniej zdać sobie sprawę i zmierzyć się z tym problemem. W takich sytuacjach trzeba być bardziej asertywnym, to znaczy wyraźnie zaznaczyć granice i głośno powiedzieć: mamo jestem już dorosła i chcę cieszyć się życiem. Czasem dobrze jest puścić wodze nad emocjami i w kłótni wylać żal, ale warto też zachować spokój i nauczyć się panować nad własnymi nerwami.

Należy pamiętać, że to co robisz wcale nie musimy podobać się rodzicom, ale nie wolno też zapominać, że ludzi nie można zmieniać na siłę. Trzeba kochać ich takimi jakimi są, a niektóre rzeczy po prostu ignorować.

Szukajmy w swoim otoczeniu osób, od których otrzymamy akceptację. Nauczmy się rozmawiać z rodzicami o tym co nie podoba nam się w ich zachowaniu. Pomyślmy o terapii. Z pomocą psychologa możemy odzyskać obniżoną samoocenę, a także dowiemy się jak powinien wyglądać prawidłowy model rodziny.