Jak mówić, aby nie namówić?

Skąd dowiadujemy się o tym, jak bierze się heroinę i jakie objawy może wywołać marihuana? 

Mówmy, ale nie namówmy.

1. Strategia psychoedukacyjna powinna kłaść nacisk na ćwiczenie umiejętności samodzielnego myślenia, przeciwstawiania się grupie, asertywnego odmawiania itp. Badania wykazują, że tendencje do uzależnień mają ci, którzy nie radzą sobie ze stresem, chcą łatwo zaimponować grupie, mają niską samoocenę i boją się przeciwstawić rówieśnikom. 

2. Wspieranie uczniów w poszukiwaniu hobby, kierowanie do wartościowych grup rówieśniczych oraz proponowanie różnych sposobów na spędzanie wolnego czasu.

3. Powinniśmy informować tak, żeby zbliżać się do celu profilaktycznego. Nie chodzi o straszenie albo udowodnienie całej szkole, że się nieuchronnie stoczy do rynsztoka. Chodzi o podawanie tych wiadomości, które mają szansę wywrzeć pozytywny efekt, np. w gimnazjum lepiej mówić o wpływie palenia papierosów na urodę niż na zdrowie. 

Dlaczego programy terapeutyczne i profilaktyczne są nadal mało skuteczne?

Badania w dziedzinie profilaktyki uzależnień potwierdzają znikomą skuteczność aktualnie stosowanych programów. Dzieje się tak dlatego, że programy te nie sięgają ostatecznych przyczyn wchodzenia na drogę uzależnień. Nawet najlepsze z nich zwykle kończą się tam, gdzie zaczyna się istota problemu. Nowoczesne programy profilaktyczne promują u wychowanków bardzo istotne kompetencje z zakresu zdobytych informacji na temat substancji uzależniających oraz z zakresu postaw wobec tych substancji. Nie ograniczają się już do straszenia i do samych zakazów, ale precyzyjnie i bez moralizowania przekazują informacje na temat działania alkoholu oraz na temat destrukcji psychicznej jakiej on dokonuje. 

Tymczasem profilaktyka to nie tylko przekazywanie informacji o substancjach uzależniających i uczenie kompetencji wobec kontroli nad emocjami, lecz to także pytanie o źródło bolesnych stanów emocjonalnych, z którymi młodzi mogą sobie nie poradzić mimo najlepszych nawet kompetencji w dziedzinie asertywnego wyrażania uczuć.